Owies

Materiał siewny owsa

Kwalifikowane nasiona owsa do siewu mają zapewnić możliwość dopasowania odmiany do cech stanowiska czy warunków klimatycznych. Nie bez znaczenia są też takie parametry jak podatność na wyleganie, czy termin wiechowania i osiągania dojrzałości. Wybierając kwalifikowane nasiona owsa, możemy dokładnie przeanalizować wszystkie te czynniki, a dzięki temu najlepiej wykorzystać potencjał plonowania.

Zalety owsa kwalifikowanego

Badania naukowe prowadzone w celu wyhodowania nowych odmian zbóż są ukierunkowane głównie na zwiększenie ich odporności. W przypadku owsa, którego podatność na zagrożenia ze strony chorób jest wyjątkowo niska, akcent kładzie się na inne aspekty, które pozwolą na uzyskanie większego plonu i dobrych parametrów jakościowych.
Owies kwalifikowany wysiewany w optymalnych terminach będzie plonował znacznie lepiej niż ten z własnych nasion, gdyż rozmnażanie owsa poza hodowlą powoduje stopniowe pogorszenie jego cech. Zdarza się, że pochodzenie materiału siewnego owsa traktowane jest lekceważąco, szczególnie gdy uprawiany jest na cele paszowe. Takie podejście skutkuje niewykorzystaniem możliwości drzemiących w obsiewanym stanowisku, bowiem kwalifikowany materiał siewny owsa pozwoliłby na osiąganie lepszych rezultatów.

Dobór odmian owsa

Owies występuje zarówno w formie jarej jak i ozimej, jednak z uwagi na niedostateczną zimotrwałość forma ozima nie znalazła zastosowania w polskim rolnictwie.
Odmiany owsa można podzielić na zwyczajne i nagie. Odmiany owsa jarego nagiego są w polskim rejestrze raczej nieliczne, natomiast odmiany owsa zwyczajnego jarego są tam zdecydowanie liczniej reprezentowane.
Nasiona owsa wykorzystywane są głównie na cele paszowe (wyznacznikiem jest plon ziarna) oraz spożywcze (płatki owsiane) – dla odmian z niewielkim udziałem łuski i większą zawartością białka oraz tłuszczu.

Jakie wczesne odmiany owsa wybrać?

Odmiany wcześniejsze owsa wykorzystuje się do uprawy w mieszankach zbożowych. Powinny wyróżniać się szybkim wysoką plennością jak np. Bingo.

Odmiany owsa na słabe gleby

Owies jary jest rośliną o stosunkowo niskich wymaganiach pod względem składników pokarmowych, dlatego uprawiany może być na terenie całego kraju zarówno na glebach słabych, jak i zakwaszonych. W przypadku niesprzyjających warunków glebowych warto postawić na odmiany o niskich wymaganiach.

Odmiana owsa na późny siew

W przypadku opóźnionego siewu owsa należy postawić na odmiany o szybkim wzroście początkowym oraz wysokim potencjale plonowania.

Uprawa owsa – co warto wiedzieć?

Do siewu owsa należy wykorzystać ziarna zaprawione, które charakteryzują się większą zdolnością kiełkowania. Nasiona owsa cechuje dość wysoka zawartość białka na poziomie 9,6–11,5% oraz tłuszczu – 4,7%. Dzięki takiej zwartości białka i tłuszczu owies jest cenną paszą dla zwierząt hodowlanych i roboczych. Materiał siewny powinien być przesortowany, ponieważ różnice zawiązane z wielkością ziarna stają się przyczyną nierównomiernych wschodów oraz dalszego nierównego rozwoju roślin. Ilość ziarna przeznaczonego do wysiewu zależy od regionu, gleby i rozstawy rzędów.

W jakim termin siać owies?

Termin siewu owsa uzależniony jest od rejonu, w którym ma być uprawiany. W południowej części kraju nasiona owsa wysiewa się od 15 marca, natomiast w północno-wschodniej części kraju od 10 kwietnia.

Gęstość siewu owsa

Odmiany owsa jarego wymagają określonej, optymalnej ilości nasion na każdy hektar powierzchni. Optymalna ilość nasion do siewu w przeliczeniu na jeden hektar wynosi od 170 do 210 kg, co w przeliczeniu na ilość ziaren na powierzchnię m2 daje ok. 500–650 ziaren.

Głębokość siewu owsa

Optymalna głębokość siewu dla owsa wynosi od 3 cm dla stanowisk dobrych do 5 cm dla stanowisk suchych.

Plonowanie odmian owsa

Wybór właściwej odmiany, staranna uprawa oraz dostosowanie terminów siewu mają kluczowy wpływ na osiągane plony. Warto wybierać odmiany owsa rekomendowane przez specjalistów i dostępne w ofertach renomowanych dostawców.

Opłacalność uprawy owsa

Owies zaliczany jest do roślin fitosanitarnych – jest zbożem odpornym na choroby i tym samym nie uczestniczy w ich przenoszeniu. Wydzieliny korzeni owsa hamują aktywność zarodników grzybów, co w uprawach zbożowych następczych znacznie zmniejsza się ryzyko pojawienia chorób grzybowych. Dodatkowo, dzięki szybkiemu rozwojowi, wegetacja „wyprzedza” chwasty, które mogłyby poczynić straty w uprawie tego zboża. Dlatego też jego uprawa może okazać się wysoce opłacalna.

Cena nasion owsa

Cena odmian owsa może różnić się w zależności od odmiany oraz jakości materiału siewnego. Konkretne informacje o kosztach jednostek siewnych owsa można uzyskać na stronie dystrybutora agrotechnika.co lub poprzez kontakt telefoniczny.

Nasiona owsa dostępne w ofercie Golden Seeds

W asortymencie Golden Seeds dostępne są rekomendowane odmiany owsa, które charakteryzują się wysoką jakością i dostosowaniem do różnych warunków uprawy.

Bibliografia

• Kawka, A., & Achremowicz, B. (2014). Owies–roślina XXI wieku. Wykorzystanie żywieniowe i przemysłowe. Nauka Przyroda Technologie, 8(3), 41.
• Popek, A. (2019). Owies. Przegląd Zbożowo-Młynarski, 63(6).
• Czapla, J., & Nowak, G. A. (1995). Plonowanie i jakość roślin w warunkach zróżnicowanego żywienia potasem, sodem, wapniem i magnezem. Cz. II. Owies. Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Agricultura, (61), 101-107.
• Fabijanska, M., Kosieradzka, I., & Bekta, M. (2003). Owies nagi w zywieniu trzody chlewnej i drobiu. Czesc I. Owies nagi w zywieniu tucznikow. Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, 229, 317-328.
• Rebowska, Z., & Kusio, M. (1983). Wpływ nawożenia NPK i odczyny gleby na zawartość i pobranie mikroelementów przez owies. Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych, 242.
• Leszczynska, D. (2011). Owies z perspektywami. Nasza Rola Więcej z Pola, (2).
• Filipek-Mazur, B., & Gondek, K. (2006). Ocena efektywnosci nawozenia kompostami z odpadow zielonych na podstawie plonowania, skladu chemicznego i wykorzystania skladnikow pokarmowych przez owies. Czesc I. Azot, fosfor i potas. Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych, 512(1), 111-120.
• Ignaczak, S. (1993). Ocena wydajnosci niektorych roslin uprawianych jako wsiewka poplonowa w owies przeznaczony na zielonke i na ziarno. Cz. II. Zeszyty Naukowe Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy. Rolnictwo, 33, 83-93.
• Smagacz, J. (2015). Owies w zmianowaniu. Wieś Jutra, (2).
• Bugno, F. (2000). Owies nagoziarnisty. Biuletyn Informacyjno-Handlowy. Ośrodek Doradztwa Rolniczego Boguchwała, (01), 6-7.
• Leszczynska, D. (2002). Owies w plodozmianie. Poradnik Gospodarski, (06).
• Kowalski, S., & Roszak, W. (1988). Plonowanie roślin zbożowych w zmianowaniu specjalistycznym na glebie lekkiej. Cz. III. Owies. Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych, 331.
• Kozak, L., Bubicz, M., Mikos-Bielak, M., & Warda, Z. (1995). Zawartosc i pobranie cynku przez owies pochodzacy z pol rolnikow indywidualnych. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio E. Agricultura, 50, 187-190.
• Dolomisiewicz, B. (2001). Owies-niedoceniane zboze. Podkarpacki Magazyn Rolniczy. Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Iwoniczu, (06), 4-6.]
• Sulek, A. (2008). Owies-roślina fitosanitarna. Nasza Rola, (6).