Łubin wąskolistny

• 
  Łubin wąskolistny
  tradycyjny, słodki
  Rumba
  Lider plonowania
  Odporność na osypywanie
  Bardzo dobra zdrowotność
  Więcej o odmianie
• 
  Łubin wąskolistny
  samokończący, słodki
  Sonet
  Równomierne dojrzewanie
  Odmiana bardzo wczesna
  Najniższa zawartość alkaloidów
  Więcej o odmianie
• 
  Łubin wąskolistny
  tradycyjny, słodki
  Tango
  Bardzo dobra zdrowotność
  Niewrażliwość na susze
  Duża wartość konsumpcyjna
  Więcej o odmianie

Nasiona łubinu wąskolistnego

Uprawa łubinu wąskolistnego

Łubin wąskolistny ma duże znaczenie gospodarcze w naszym kraju. Nasiona łubinu zawierają 31-34% białka i 6,5% tłuszczu. Charakteryzuje go krótki okres wegetacji i niskie wymagania glebowe, dlatego z powodzeniem może być uprawiany na terenie całej Polski.

Łubin wąskolistny jest jednym z podstawowych gatunków łubinu uprawnych w Polsce. Cechuje się najkorzystniejszymi cechami w porównaniu do łubinu żółtego i białego. Jest gatunkiem dość dobrze plonującym. Z 1 ha powierzchni otrzymać można od 1,5 do 3 ton nasion. Łubin wąskolistny może być przeznaczony do produkcji nasion oraz na zielonkę, którą można wykorzystać jako paszę. Może być uprawiany w plonie głównym, wtórym a także jako międzyplon ścierniskowy na polu. W porównaniu do łubinu żółtego, łubin wąskolistny lepiej plonuje, szybciej kwitnie i dojrzewa (okres wegetacji wynosi 110-120 dni), jest również mniej wrażliwy na antraknozę łubinu niż łubin żółty. Łubin biały pomimo wyższego potencjału plonotwórczego, ma również znacznie dłuższy okres wegetacji (135-140 dni), wyższe wymagania glebowe i wodne, dodatkowo postęp hodowlany i zainteresowanie łubinem białym są w naszym kraju niewielkie, o czym świadczą tylko 2 odmiany w Krajowym Rejestrze.

Głównym składnikiem antyżywieniowym w nasionach łubinu są alkaloidy. Wysoka zawartość alkaloidów (1-4%) określa formy gorzkie łubinu. W odmianach pastewnych (słodkich) zawartość alkaloidów została zredukowana do poziomu poniżej 0,2%, przy czym współczesne, słodkie odmiany łubinu wąskolistnego zawierają jedynie 0,02-0,03% alkaloidów.

Łodyga łubinu jest sztywna i niepodatna na wyleganie. Jest to cecha wszystkich łubinów, w których większy problem stanowi nadmierne rozgałęzianie, w konsekwencji prowadzące do przedłużenia wegetacji i nierównomiernego dojrzewana.

Łubin odmiany

Odmiany łubinu wąskolistnego można podzielić na odmiany tradycyjne, rozgałęziające się (niesamokończące) i odmiany samokończące, nierozgałęziające się. Różnica polega na sposobie wzrostu takich odmian. Odmiany samokończące mają zdeterminowany wzrost, dlatego dojrzewają szybciej i bardziej równomiernie. Dodatkowo mają ograniczoną zdolność do rozgałęziania się i zredukowane ulistnienie, w związku z czym okres wegetacji form samokończących jest o 7-10 dni krótszy niż w przypadku odmian niesamokończących, jednak wymusza to wyższą obsadę, czyli większą masę obsiewu w przypadku uprawy odmian samokończących.

Siew łubinu

Liczba nasion na jednym metrze kwadratowym powinna wynosić 90-100 roślin/m² dla odmian tradycyjnych, oraz 100-120 roślin/m² dla odmian samokończących. Przy czym zaleca się zaopatrzenie w kwalifikowany materiał siewny łubinu, który zapewni równe wschody i optymalną obsadę roślin. Nasiona łubinu przed siewem warto zaszczepić bakteriami brodawkowymi przy pomocy nitraginy lub innych preparatów zawierających symbiotyczne bakterie brodawkowe. Szczepienie powinno nastąpić tuż przed siewem, tak aby zapewnić maksymalną żywotność bakterii.

Łubin wąskolistny najlepiej plonuje na średnio zwięzłych glebach kompleksu żytniego bardzo dobrego i dobrego – czyli na glebach słabszych, lekko zakwaszonych. Siew łubinu na glebach dobrych, nie powoduje wzrostu plonu, dlatego dobre stanowiska zdecydowanie lepiej przeznaczyć na groch czy bobik. Dodatkowo łubin niekorzystnie znosi nadmiar wapnia i zasadowy odczyn gleby, dlatego wapnowanie pola należy przeprowadzać najlepiej dopiero po zbiorze łubinu.

Nawożenie fosforem i potasem zależy od zasobności gleby i kształtuje się na poziomie 50-70 kg P₂O₅ i 70-90 kg K₂O na 1 ha. Nawożenie azotowe w przypadku łubinu jest zbędne, jednak zaleca się zastosowanie ok. 30 kg N przedsiewnie lub „pod korzeń” siewnikiem, który umożliwia aplikację nawozu podczas siewu. Dawka startowa azotu ma na celu odżywić rośliny do czasu wejścia w symbiozę z bakteriami brodawkowymi.

Łubin wąskolistny kiełkuje już w temperaturze 3 stopni C i w początkowym okresie rozwoju wytrzymuje spadek temperatury nawet do -9 stopni C. Siew łubinu wąskolistnego powinien nastąpić tak szybko jak to jest możliwe, by zapewnić optymalne przejście procesu jaryzacji, która ma wpływ na pokrój roślin, cechu struktury plonu i skrócenie okresu od siewu do kwitnienia. Wczesny siew, a więc obecność pozimowej wody zapewnia pokrycie wysokiego zapotrzebowania na wodę w okresie kiełkowania. Niskie temperatury na początku wegetacji korzystnie wpływają na rozwój systemu korzeniowego ograniczając późniejsze straty mogące zaistnieć w wyniku ewentualnej suszy. Optymalnym termin siewu łubinu wąskolistnego trwa do II dekady kwietnia, a głębokość siewu łubinu wąskolistnego wynosi 3-4 cm.

Łubin wąskolistny – nasiona

Kupując kwalifikowany materiał siewny łubinu wąskolistnego, mamy pewność, że jego cechy będą odpowiadały naszym wymaganiom, co nie jest takie oczywiste przy korzystaniu z przypadkowych źródeł. Wśród kluczowych na etapie wybierania nasion łubinu cech, należy wymienić:

• podatność na wyleganie,
• odporność na osypywanie,
• zdrowotność,
• zawartość alkaloidów,
• wrażliwość na suszę,
• wymagania glebowe.

Dobranie odpowiedniego zestawu właściwości łubinu wąskolistnego do możliwości stanowiska i przeznaczenia, zapewnia satysfakcjonujący wynik zbiorów.

Łubin kwalifikowany

Tylko nasiona łubinu pochodzące z renomowanej hodowli i zakupione w wyspecjalizowanej firmie, dają możliwość kontroli nad rezultatami i optymalnego wykorzystania potencjału stanowiska przeznaczonego na jego uprawę. Od zastosowania wysokiej jakości materiału siewnego łubinu zależy choćby wartość wytworzonej z niego paszy. Warto też wziąć pod uwagę czy wybrane nasiona łubinu należą do grupy łubinów tradycyjnych, czy samokończących, gdyż ma to znaczenie dla zastosowanych norm wysiewu i równomierności dojrzewania.